هرنیمه شب من گفتگو باماه کردم

فریاد های سینه را در چاه کردم

ای تیغ زهرآگین مرا دلگیر  کردی

چون دیر کردی علی را پیر کردی

 انجا که طفلانم زغم ازرده بودند

چون مرغ سر ها زیر پر ها برده بودند

انجا که از انبوه غم لب بسته بودم 

زهرا کتک میخورد و من لب بسته بودم

نه دل در دست محبوبی گرفتار

      نه سر در کوچه باغی برسردار

از این بیهوده گردیدن چه حاصل

      پس پیاده می شوم،دنیانگهدار